این دو نسخه از پروتکل اینترنت (IP) به عنوان پایه های اصلی انتقال داده ها در شبکه های کامپیوتری عمل میکنند در ادامه تفاوت های اصلی این دو پروتکل را بررسی میکنیم:
ساختار آدرس دهی
IPV4: نسخه چهارم پروتکل اینترنت است که از آدرس های 32 بیتی استفاده میکند هر آدرس IPV4 از چهار بخش عددی تشکیل شده که هر بخش از 0 تا 255 است. این ساختار فقط امکان تولید 4.3 میلیارد ادرس منحصر به فرد را میدهد
IPV6: نسخه شیشم پروتکل اینترنت، از آدرس های 128 بیتی استفاده میکند، این آدرس ها شامل هشت گروه از اعداد هگزا دسیمال هستند.
تعداد آدرس های ممکن در IPV6 بسیار بیشتر است و به حدود 340,282,366,920,938,000,000,000,000,000,000,000,000 آدرس میرسد، که به طور موثر مشکل کمبود آدرس ها در IPV4 را حل میکند.
تعداد آدرس های موجود
IPV4: با توجه به تعداد محدود آدرس ها و رشد سریع اینترنت، ظرفیت آدرس دهی IPV4 به سرعت به پایان رسیده و تخصیص آدرس های جدید با مشکل مواجه شده اند. به همین دلیل مفاهیمی مانند NAT برای مدیریت بهتر آدرس ها به وجود آمدند
IPV6: یکی از بزرگ ترین مزایای IPV6 فضای آدرس دهی بسیار بزرگ آن است که امکان تخصیص آدرس های بی نهایت به هر دستگاه و کاربر را بدون نیاز به NAT فراهم میکند.
پیکربندی خودکار
IPV4: در IPV4 پیکربندی دستی یا استفاده از DHCP برای تخصیص آدرس های IP ضروری است
IPV6: دارای قابلیت پیکربندی خودکار است که به دستگاه ها اجازه میدهد بدون نیاز به DHCP خودشان به طور خودکار ادرس IP دریافت کنند.
امنیت داخلی
IPV4: امنیت در این آدرس ها به طور پیشفرض وجود ندارد و برای تامین از طریق IPsec به طور انتخابی استفاده میشود.
IPV6: در این آدرس ها امنیت از طریق IPsec به طور داخلی پشتیبانی میشود و در پروتکل تعبیه شده است، این قابلیت باعث میشود که داده ها به طور پیش فرض رمزنگاری شوند و انتقال آن ها امن تر باشد.
سازگاری با دستگاه های قدیمی
IPV4: به دلیل قدیمی تر بودن اکثر دستگاه های موجود و زیر ساخت های شبکه با IPV4 سازگاری کامل دارند.
IPV6: بسیاری از سرورها و شبکه ها هنوز به طور کامل به IPV6 مهاجرت نکرده اند و برخی دستگاه های قدیمی تر ممکن است از IPV6 پشتیبانی نکنند، با این حال شبکه های مدرن در حال تطبیق این پروتکل هستند.
حجم هدر (Header)
IPV4: هدر در این آدرس کوچک تر و ساده تر است (20 بایت) که ممکن است به افزایش کارایی در برخی موارد کمک کند
IPV6: هدر در این آدرس بزرگ تر است (40 بایت) اما دارای ساختار کارآمدتر است که اطلاعات بیشتری را در بر میگیرد و به پردازش بهتر بسته های داده کمک میکند.
جمع بندی
IPV4 و IPV6 هر دو پروتکل های اساسی برای انتقال داده ها در اینترنت هستند، در حالی که IPV4 به علت قدیمی تر بودن و سازگازی گسترده اش همچنان در بسیاری از شبکه ها استفاده میشود، IPV6 به خاطر فضای آدرس دهی بزرگ تر امنیت داخلی و کارایی بالاتر، به عنوان راه حل بلند مدت برای مشکل کمبود آدرس IP و افزایش ترافیک اینترنت در آینده محسوب میشود
توجه! این مطلب یک رپورتاژ آگهی است و محتوای آن توسط تبلیغ دهنده نگارش شده است.
آی تی جو مسئولیتی در قبال صحت و سقم محتوای تبلیغاتی ندارد.