پس از پرتاب موفقیت آمیز تلسکوپ فضایی جیمز وب یا JWST به فضا در روز کریسمس، ناسا خبر جالبی را در مورد آینده این تلسکوپ اعلام کرد: ماموریت علمی این تلسکوپ احتمالا بیش از 10 سال طول خواهد کشید (بیش از دو برابر حداقل زمان درنظر گرفته شده).
در ابتدا پیش‌بینی می‌شد که جیمز وب برای 5 تا 10 سال در شرایط عملیاتی باقی بماند، اما آخرین تحلیل ناسا که به تازگی منتشر شد نشان داد که این تلسکوپ احتمالاً پیشران کافی برای مدت طولانی‌تری را خواهد داشت. به گفته ناسا، پیشران اضافی به لطف دقت موشک آریان 5 است که جیمز وب هنگام پرتاب به فضا از آن استفاده می‌کرد. این همچنین به دلیل دقت مانورهای اصلاحی اول و دوم در اواسط مسیر است (تغییرات مسیر کوچکی که فضاپیما در روزهای پس از پرتاب انجام داده است و آن را در مسیری به سمت مقصد خود در فاصله میلیون‌ها کیلومتری زمین قرار می‌دهد.)
به گفته ناسا، دقت این مانورها باعث می‌شود فضاپیما پیشران بیشتری داشته باشد تا بتواند موقعیت نهایی خود را برای رصد کیهان حفظ کند. با این حال، آژانس فضایی هشدار می‌دهد که عوامل زیادی در نهایت می‌توانند بر طول عمر جیمز وب تأثیر بگذارند.
دقت مسیر پرتاب همچنین به تلسکوپ اجازه داد تا پنل خورشیدی خود را کمی زودتر مستقر کند. پس از جدا شدن از راکت آریان 5، قرار بود استقرار آرایه خورشیدی، حدود 33 دقیقه پس از پرتاب آغاز شود. اما این اتفاق حدود 29 دقیقه پس از پرتاب اتفاق افتاد. با این حال، ناسا می‌گوید، برخلاف استقرار آرایه خورشیدی که خودکار بود، پیاده سازی بخش‌های بعدی (از جمله محافظ خورشید فضاپیما و بخش هایی از آینه اولیه آن) تحت کنترل انسان خواهند بود.
پتانسیل بالای این تلسکوپ، یادآور تلسکوپ هابل است که به طور جدی به عنوان بنیانگذاری برای جیمز وب از آن یاد می‌شود. ناسا در ابتدا پیش‌بینی کرد که تلسکوپ هابل حدود 15 سال دوام خواهد آورد، اما هنوز هم پس از 30 سال کار می‌کند. البته یک تفاوت اساسی بین این دو این است که تلسکوپ فضایی هابل توانست توسط فضانوردان سرویس شود، در حالی که تلسکوپ جدید چنین امکان ندارد. جیمز وب که نور مادون قرمز را جمع‌آوری می‌کند، قادر به تصویربرداری از اجسام 10 تا 100 برابر کم‌نورتر از چیزی است که هابل می‌بیند.
