چه کسی اینترنت را اختراع کرده است؟

چه کسی اینترنت را اختراع کرد؟ مانند بسیاری از اختراعات برجسته، اغلب دشوار است که فقط یک خالق را برای آن مشخص کنید.

درست مانند اختراع لامپ، تلفن و برق، حداقل باید از تعدادی از دانشمندان و مخترعان که نقش مهمی در اختراع اینترنت داشتند، نام برد.

در طول سال‌ها، بسیاری از افراد مختلف می‌توانند ادعا کنند که قبل از تبدیل شدن آن به ابزاری که امروزه می‌شناسیم و دوستش داریم، در توسعه اینترنت نقش داشته‌اند. برخی از مهم‌ترین نام‌ها در اختراع اینترنت عبارتند از: تیم برنرز لی، پل باران، لارنس رابرتز، جی‌سی‌آر لیکلیدر، لئونارد کلاین راک، وینتون سرف، رابرت کان و … .

در ادامه مهم ترین افرادی که در این اختراع بی بدیل نقش داشته اند را معرفی خواهیم کرد:.

چه کسانی اینترنت را اختراع کردند؟

تیم برنرز لی

تیم برنرز لی، دانشمند کامپیوتر بریتانیایی، شبکه جهانی وب (World Wide Web) را اختراع کرد، بخش کلیدی اینترنت که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. او این ایده را در مارس 1989، در حالی که برای CERN (سازمان پژوهش‌های هسته‌ای اروپا) کار می‌کرد، مطرح کرد.

شبکه جهانی وب بر روی سیستم‌ها و کدگذاری‌های زبان نشانه‌گذاری فرامتن (HTML) ساخته شده است که هنوز هم تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد .

با این حال، شبکه جهانی وب خود اینترنت نیست، بلکه در عوض به عنوان یک سیستم مدیریت اطلاعات توسعه یافته است و اَشکال قبلی اینترنت و ارتباطات بین شبکه‌ای را به هم متصل می‌کند.

برنرز لی کسی بود که مرورگر وب را اختراع کرد و اولین وبسایت جهان – info.cern.ch – را در 20 دسامبر 1990 ایجاد کرد.

جوزف کارل رابنت لیکلیدر

لیکلیدر، روانشناس و دانشمند کامپیوتر آمریکایی، مفهوم «شبکه کهکشانی (Galactic Network)» خود را در آگوست 1962 در مجموعه‌ای از یادداشت‌ها شرح داد. این یادداشت‌ها دیدگاه او را برای کامپیوترهای متصل به هم در سطح جهانی که در آن هر کسی می‌تواند به داده‌ها و برنامه‌های سایت‌های مختلف دسترسی داشته باشد، شرح داد.

او زمانی که برای آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع ایالات متحده (دارپا) کار می‌کرد، جانشینان خود را متقاعد کرد که به کار او ادامه دهند.

لئونارد کلاین راک

کلاین راک، دانشمند کامپیوتر آمریکایی، مقاله‌ای را در مورد نظریه سوئیچینگ پکت‌ها خود در ژوئیه 1961 و کتابی در این زمینه در سال 1964 منتشر کرد. نظریه او این بود که می‌توان یک شبکه آنلاین ایجاد کرد که در آن رایانه‌ها از طریق بسته‌های اطلاعات ارتباط برقرار کنند. او در سال 1965 از طریق این مدارها به دو کامپیوتر در آزمایشگاه لینکلن MIT اجازه داد تا برای اولین بار با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

پل باران

پل باران، یک مهندس لهستانی-آمریکایی، یک شبکه ارتباطی بدون نقطه فرماندهی مرکزی را پیشنهاد کرد و با نیروی هوایی ایالات متحده در RAND در دهه 1960 همکاری کرد تا روشی ایجاد کند که به نقاط دسترسی شبکه اجازه می‌دهد، بدون نیاز به یک نقطه اصلی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به طوری که اگر یکی از شبکه نابود شود، سایر نقاط همچنان به همه چیز دسترسی دارند.

لارنس رابرتز

دانشمند ارشد دارپا بر روی ایده‌های پل باران و لئونارد کلاین راک برای ایجاد شبکه توزیع شده کار کرد.

او ایده‌های خود را در «شبکه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته» یا آرپانت (ARPANET) در سال 1967 منتشر کرد و برنامه‌های خود را برای شبکه کامپیوتری شرح داد. اولین پیام بین دو کامپیوتر ARPANET از یک مرکز تحقیقاتی UCLA به کامپیوتر دیگری در دانشگاه استنفورد در 29 اکتبر 1969 ارسال شد.

وینتون سرف و رابرت کان

سرف و کان «پروتکل کنترل انتقال و پروتکل اینترنت» (TCP/IP) را توسعه دادند که به رایانه‌ها اجازه می‌دهد از طریق شبکه‌های مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

این پروتکل معروف در سال 1974 عمومی شد و هنوز هم استفاده می‌شود. بسیاری روزی را که آرپانت و شبکه داده‌های دفاعی ایالات متحده رسما به TCP/IP تغییر دادند، تاریخ تولد اینترنت می‌دانند که در 1 ژانویه 1983 اتفاق افتاد.

همه این‌ها بدان معنی است که در سال 1983 ما ارتباطات متقابل بین شبکه‌های مختلف داشتیم و سامانه نام دامنه (DNS) راه‌اندازی شد که به ما اجازه استفاده از دامنه‌های مانند .com .edu .net .org و … را داد.