اخیرا کسب و کارها و سازمان‌های کثیری با سرعتی رو به رشد، در حال انتقال زیرساخت داده های خود به بسترهای ابری می‌باشند. در ادامه با مهمترین دلایل و مزایای این پلتفرم آشنا می شویم.
افزونگی (Redundancy)
قابلیت افزونگی به معنای ذخیره‌سازی موازی و همزمان اطلاعات و تهیه نسخه پشتیبان از آنها با استفاده از سخت‌افزار و تجهیزات جایگزین در چند مکان متفاوت است. به این ترتیب، در صورت وقوع خرابی، بلایای طبیعی یا مشکلات فنی در تجهیزات اصلی، درخواست‌ها به صورت خودکار به سمت تجهیزات پشتیبان هدایت شده و از بروز اختلال در ارائه سرویس جلوگیری می‌شود.
مقیاس‌پذیری (Scalability)
به کمک فناوری رایانش ابری، این امکان فراهم می‌شود تا در مواقع نیاز، منابعی از قبیل حافظه، پردازشگر و فضای ذخیره‌سازی افزایش یابند. بدین ترتیب، به هنگام افزایش ترافیک و حجم فعالیت‌ها، منابع نیز مطابق با همان میزان افزایش پیدا می‌کنند.
دسترسی‌پذیری (Uptime / High Availability)
با استفاده از زیرساخت ابری، اطلاعات همیشه و بدون وقفه قابل دسترسی خواهند بود و سرعت ارسال و دریافت داده‌ها نیز به صورت چشمگیری افزایش پیدا می‌کند. در بعضی از کسب و کارها حتی یک دقیقه قطعی سرویس می‌تواند خسارات سنگینی را به بار بیاورد. اما زیر ساخت ابری، تمامی نگرانی‌های مربوط به حفظ و دسترسی بدون وقفه به اطلاعات را از بین می‌برد.
پرداخت به ازای استفاده (Pay-As-You-Go)
در یک زیر ساخت ابری، فقط به میزان استفاده از منابع، هزینه پرداخت می‌شود و این امکان وجود دارد تا در هر زمان، سطح منابع را متناسب با نیاز، کاهش یا افزایش داد. در این نوع سرویس‌ها، دغدغه‌ای از بابت هزینه‌های زیرساختی و نگهداری تجهیزات وجود ندارد. همچنین با نظارت و بررسی دقیق میزان مصرف، می‌توان زمینه مدیریت اصولی منابع و کاهش هزینه‌ها را فراهم نمود.
سِلف سرویس (Self Service)
بر خلاف شیوه‌های سنتی ارایه سرویس‌های زیرساختی که نیازمند دخالت مستقیم نیروهای متخصص بودند، تمام فرایندهای مربوط به فضای ابری، اعم از انتخاب، خرید و پیکربندی منابع، توسط خود کاربر و بدون نیاز به دیگران انجام می‌پذیرد. کاربران پس از ورود به پرتال ابری، بنا به نیاز خود می‌توانند منابع را انتخاب، ارتقاء یا کاهش دهند.