دو عبارت ” اطمینان‌پذیری ” (Reliability) و ” دسترس پذیری ” (Availability) در بسیاری از مواقع به جای یکدیگر به کار گرفته می شوند. گرچه هر دو عبارت برای توضیح کارایی مراکزداده استفاده می شوند و در نتیجه با یکدیگر در ارتباط هستند، ولی معنای متفاوتی از یکدیگر دارند.
اطمینان‌پذیری – Reliability
در معنای علمی، این اصطلاح با تکرارپذیری(دریافت نتایج یکسان از انجام آزمایشات مکرر) در ارتباط است. این قابلیت اطمینان تکرار شونده توسط دو فاکتور اندازهگیری میشود:
- میانگین زمان بین خرابی (MTBF): کل زمان کارکرد تقسیم بر تعداد خرابیها
- نرخ خرابی (Failure Rate): تعداد خرابیها تقسیم بر کل زمان کارکرد
در معنای فنی، اغلب این عبارت با اصطلاح ” معتبر بودن ” همراه می شود که به معنی میزان دقت اندازهگیری به تناسب واقعیت است.
دسترس پذیری – Availability
معیار در دسترس بودن از تقسیم مدت زمان آماده به کار بودن تجهیز بر کل زمان، حاصل شده و به صورت درصد بیان میشود.
رابطه اطمینان پذیری و دسترس پذیری
بطور کلی سرویس مرکزداده میتواند پایدار و در دسترس باشد ولی قابل اطمینان نباشد. به عنوان مثال یک سیستم تهویه هوای قدیمی در مرکزداده ممکن است برای سالیان به صورت مستمر فعال باشد (دسترس پذیری بالا) و با این وجود سرمایش مناسب و مورد انتظار را فراهم نکند(اطمینان‌پذیری پائین).
تعیین اطمینان‌پذیری کلی مرکزداده به اهداف و انتظارات عملکردی از تمامی تجهیزات مرکزداده بستگی دارد. به طورکلی یک مرکزداده قابل اطمینان، مرکزداده ای است که از یک سو دارای عملکرد مداوم و سرویس پایدار بوده و از سوی دیگر این عملکرد به درستی و مطابق با اهداف طراحی شده انجام پذیرد.
بسیاری از مراکزداده تلاش میکنند که با تثبیت عملکرد تجهیزات خود به دسترسپذیری حداکثری یا پایداری سرویس 100% دست یابند. برای رسیدن به این امر دارا بودن میزان مطلوبی از اطمینان پذیری سرویس نیز لازم است ضمن آنکه فرآیند عملکردی تجهیزات نیز می بایست به صورت دقیقی در دستیابی به خروجی مورد انتظار، تکرارپذیر باشد.